Zijad Suljkanović (44), otac Nejre Suljkanović (studentica Engleskog jezika i književnosti, Univerzitet u Tuzli) je beskrupulozno izvršio krivična djela: pokušaj podmićivanja i otvorene prijetnje životu vatrenim oružjem nad prof. Dr. Damir Arsenijevićem, 1. Oktobra 2010 godine, tri dana pred izbore. Ovaj, po život opasan čin nasilja i neuspješnog podmićivanja eminentnog i poštovanog profesora doktora engleske književnosti Damir Arsenijevića, odigrao se u ustanovama Filozofskog fakulteta Univerziteta u Tuzli.
Ovaj sraman i uvredljiv krivični čin nasilja i neuspjelog podmićivanja se pokušava gurnuti pod tepih preko marioneta etnokratskih elita, medija u kombinaciji sa zvaničnim institucijama koje rekontekstuališu događaj u svoju korist. Naime, Zijad Suljkanovic je izabran 2008 za općinskog vijećnika Kalesije, (funkcija koju ‘obavlja’ i danas), a ujedno je i član Stranke za BiH, jedne od vodećih stranaka koje su akumulirale svoje profite kroz etnokratske prakse zasnovane na politikama nejednakosti, opresije, diskriminacije i zastrašivanja, i koje su uspješno promovirane i praktikovane i dan danas. Izvještaji od strane MUP TK zvaničnika su objavljeni u medijima pod obrazloženjem da je pištolj bio od plastike, a kriminalni prekršioc Zijad Suljkanović će, kao rezultat, da bude pušten uz kaznu od 50 KM, pretvarajući krivično djelo u manji prekršaj. Ovo se dešava zahvaljujući Suljkanovićevim prijateljima na visokim pozicijama, i kao što je već demonstrirano, zahvaljujuci sada već rutinskim praksama klijentelizma, nepotizma i korupcije koje su naširoko prihvaćene i praktikovane (ne samo) među njegovim poznanicima, tj. među zvaničnim dužnosnicima. Univerzitetski zvaničnici koji nisu (još?) odreagovali u korist jednom od svojih najeminentnijih profesora kojeg su do sada imali, samo reafirmira prekarioznu poziciju kako studenata/ica tako i visoko etičkih, nepotkupljivih i značajnih predavača/ica, kakav je i sam prof. dr. Damir Arsenijević, koji se bore u visoko politizovanim i eksploatacijskim uvjetima nametnutim od strane panela članova stranki, samoproglašenih znalaca, kao i članova univerzitetskog menadžmenta.
Pri svemu tome, ovaj svirep i uvredljiv događaj treba da služi kao baza inicijaciji preispitivanja standarda Univerziteta, gdje se fizička zastrašivanja, prijetnje oružjem i pokušaji podmićivanja smatraju uspješnim načinima operiranja, dominacije i eksploatacije onih koji se ne povinuju zahtjevima etnopolitičkih elita. Koji javni prostori bi se onda trebali smatrati sigurnima i kakve su alternative pružene studentima kada njihova fizička sigurnost je otvoreno ugrožena i prekršena? Fizička mobilnost im je već ograničena, a njihov akademski doprinos treba da se financijski uslovljava ili kroz školarine ili kroz mito? Koje alternative su date u kontekstima ovakvih krivičnih djela i slično, gdje se upravo kognitarijat smatra prigodnom klasom koja se iskorištava zarad ličnih beneficija individualnih predstavnika etnokratskih lidera koji osnažuju takve opresivne i zastrašujuće prakse? Kakvi su onda prostori obezbjeđeni za student/ice i osoblje Univerziteta, buduće akademske građane/ke i prestižne predavače/ice, kada nadležne institucije reafirmišu manipulativne prakse koje su primarno simptomske u ovom slučaju, no sekundarno ignorisane u istom?
Podsjetimo se, bez studenata/ica ne bi bilo Univerziteta, studenti/ice SU Univerzitet, stoga oni/e imaju pravo na SLOBODAN UNIVERZITET I BESPLATNO ŠKOLOVANJE! Univerzitet koji ne treba da bude vladan, regulisan i pod nadležnosti onih koji vjeruju u suprotno, niti Univerzitet treba da toleriše ostale već establirane module i prakse diskriminacije i nejednakosti, no treba da se bori protiv istih. Takav, slobodan Univerzitet je jučer stao rame uz rame sa prof. dr. Damirom Arsenijevićem, koji se pravednički suprostavlja bilo kakvoj formi nejednakosti i diskriminacije, više no uspješno komunicira znanje, i koji se bori za svakog studenta/icu bez obzira na njegove/njene identitetske markere i određenice. Protestna nota, čin osuđivanja ovog nadasve krivičnog i gnusnog događaja i djela, koja je jučer upućena od strane studenata/ica Slobodnog Univerziteta Tuzla, bi trebala da služi kao proklamacija da OBRAZOVANJE NIJE NA PRODAJU! Ta protestna nota pokazuje kako su student/ice hrabro i smjelo istupili/e stegnutih pesnica, markirajući tim činom prostor Univerziteta kao autonoman, slobodan i jednak za sve, vjerodostojni svojoj viziji, viziji koju svi treba da dijelimo!
Sa solidarnošću,
Studenti Slobodnog Univerziteta, Tuzla
